Getuigenis van Nico-Henk

Ik ben opgegroeid in een redelijk gelovig gezin in het Noorden van het land. Hoewel ik het thuis goed had vond ik daarbuiten vaak niet echt aansluiting. Vooral de tijd van de middelbare school is een moeilijke tijd geweest met veel ruzie, angst, eenzaamheid en isolatie.

Toen ik daarna naar Zwolle verhuisde leek alles anders te worden: een leuke school, echte vrienden met wie ik veel optrok en uitging tot in de late uurtjes. Maar ze verhuisden en de groep viel uiteen. Ik kwam er achter dat mijn leven eigenlijk nog steeds leeg was, ik zag mezelf niet echt gelukkig worden in de toekomst.

Ik vroeg me wel eens af: wat is nou echt in het leven… wat maakt het leven waard? Bestaat God? Daar merkte ik heel weinig van. Het geloof voegde niets aan leven toe, toch wist ik ergens: God bestaat. Maar hoe kon ik Hem dan bereiken?

Maar toen…

Een maandag laat in de middag sprak een man me aan op het station in Zwolle. Hij vroeg me of ik in God geloofde en of ik ooit wel eens een keus voor Hem had gemaakt. Ik vertelde hem dat dat inderdaad zo was. Het was een leuk gesprek, maar toen ik doorliep had ik niet de intentie er iets verder mee te gaan doen.

Later was er een meisje met wie ik aan de praat raakte, bij ons op school, die vertelde over Jezus, hoe die haar leven had veranderd. Dat raakte me, ze had iets wat niet had. Iets echts. Iets wat in haar hart leefde van bewogenheid en puurheid en die zekerheid waarmee ze sprak. Iets van God wat in haar leven was.

Ze nodigde me uit naar de dienst van de evangelische kerk waar ze naar toe ging. De prediking raakte mijn hart. De pastor deed aan het eind een oproep: “Misschien ben jij hier en het wordt nu tijd… dat jij radicaal voor God gaat leven.” Die avond heb ik mijn leven aan Jezus gegeven en Hem vergeving gevraagd voor al de zonden in mijn verleden.

Dat was voor mij een nieuw begin. Het verleden uitgewist, rust in mijn hart en het begin van mijn persoonlijke relatie met God. In de jaren die volgden gaf God me een gezin, een baan en een hart voor mensen en daarbij een groot verlangen om iets voor God te doen. God heeft de leegte uit mijn verleden opgevuld en de eenzaamheid weggenomen.

God heeft het beste voor het laatst bewaard. Hij heeft me iets gegeven was echt is en waar ik mijn leven voor wil geven.