Hallo mijn naam is Mark Leusink. Ik ben 19 jaar.

Ik ben opgegroeid in een Christelijk gezin, geboren in Amersfoort. Toen ik één jaar was verhuisde mijn ouders naar Schiedam om daar een kerk van de grond te krijgen. Daar hebben we tot mijn achtste gewoond en vandaar naar Litouwen verhuisd om te pionieren. Toen ik 14 jaar was zijn we verhuisd met de zelfde reden om daar te pionieren.

Al vanaf jongs zag ik dat mijn ouders hun leven gaven aan iets wat zo waardevol voor hen was dat ze gewillig waren om hun tijd geld en alles wat ze hadden erin te steken. Ik zag ook dat ze hier heel veel blijdschap in hadden. Vanaf jongs geloofde ik dat er een God moest zijn. Maar net zo als ik via mijn ouders leerde hoe het er aan toe ging in de kerk leerde ik ook op school hoe jongens en meisjes het ‘zondige leven’ leidde. Ondanks dat ik wist wat goed en slecht leefde ik in mijn tienerjaren een . ‘dubbel leven’. In de kerk leefde ik zoals een Christen leefde en op school leefde ik een leven zoals God dit niet goed vind.

Ik vroeg mij wel eens af waarom ik niets van God ervoer en waarom ik niets van hem hoor en zie. Ondanks dat ik toch in God geloof?? Ik wist dat een ieder mens zonden heeft en ook ik. Op ongeveer 13-jarige leeftijd vroeg ik Jezus in mijn hart en vroeg vergeving van mijn zonden. Dit meer omdat ik ‘bang’ was om naar de hel te gaan dat dat ik besefte wat het is om een Christen te zijn. Op school bleef ik de zelfde persoon , ondank ik wel graag iets voor God wilde doen. Jaren gingen voorbij en toen ik achttien jaar was stond ik op een punt om keuzes te maken. Of voor God leven zoals hij een Christen ziet of doen wat mijn vrienden doen, uitgaan, roken, meisjes, enz… Op de één of andere manier haalde mijn vrienden mij een keer over om mee te gaan naar een Lounge om waterpijp te roken. Eerst had ik mezelf voorgenomen mee te gaan maar niet te roken. Maar uiteindelijk wel gedaan. Van een beetje toegeven kwam meer en meer. Op een nacht was ik met een aantal vrienden in een uitgaancentrum. Toen ik die nacht om mij heen keek zag ik hoe leeg de mensen eigenlijk zijn die daar komen. De sfeer is ‘’leuk’’ door de harde muziek, maar echt geluk en blijdschap is er niet. Toen dacht ik aan het feit dat mijn ouders al meer dan 20 jaar voor God leven en nog altijd echte geluk en blijdschap hebben.

Dat was het moment dat voor mezelf een keus heb gemaakt om mijn leven nogmaals aan God te geven, maar nu niet alleen omdat ik ‘bang’ ben voor de hel maar omdat ik gezien heb dat bij God echte blijdschap is. Ik kan één ding zeggen, ik heb geen spijt. God bestaat en dat een ding dat ik heel zeker weet. De blijdschap in mijn leven is zo echt. Net zoals iedereen had ik een leegte in mijn leven die ik wilde opvullen, maar Jezus heeft die leegte opgevuld! Hij heeft mijn hart van haat omgezet in een liefe voor mijn medemens.

Nou, God is voor mij geen religie of iets wat ik geleerd heb van mijn ouders of boek, maar hij is realiteit in mijn leven en dat kan hij ook voor jou/u worden als jij/u heb God een kans geeft.